അനാഥന്‍ടെ തലച്ചോറിന്‍
കരിമരുന്നിന്‍ടെ ഗന്ധമ്മുണ്ട്.
എങ്കിലും ബന്ധങ്ങളുടെ ബന്ധനങ്ങളില്ലാത്ത
അതിരുകളില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം
അവനു മാത്രം സ്വന്തം!
നൂല്‍ പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെ
പറന്നുപറന്നുപോകുമ്പോള്‍
നീയെന്നെ സ്നേഹനൂലിട്ട് ബന്ധിക്കരുത്.
എനിക്കുമീതേ കര്‍മ്മങ്ങളുടെ കനല്‍ക്കുട.
ഉച്ചവെയിലിനെ ഞാന്‍ അറിയുന്നേയില്ല.
എന്‍ടെ ഉള്ളിലെ കടലിരമ്പലില്‍
നിന്‍ടെ തേങ്ങലുകള്‍ മുങ്ങിത്താഴുന്നു.
വ്യക്തിയെ ഗോത്രത്തിന്‍...
ഗോത്രത്തെ ഗ്രാമത്തിന്‍....
ഗ്രാമത്തെ ദേശത്തിന്‍....
കുരുതിയുടെ നീതിശാസ്ത്രം
അന്നും ഇന്നും ഒന്നുതന്നെ.
ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍
തുരുമ്പുകയ്ക്കുന്ന പാനജലം.
എനിക്കു ജീവിതം മരണതീര്‍ത്ഥാടനം.
ആരും കാണാത്തത് കാണുകയും
ആരും കേള്‍ക്കാത്തത് കേള്‍ക്കുകയും
ആരും ഓര്‍ക്കാത്തവരെ ഓര്‍ക്കുകയും
മാത്രം ചെയ്ത് ഞാനിവിടെ തനിച്ചിരുന്നോട്ടെ.
നീയെന്നെ നോക്കാതെ എനിക്കുചുറ്റും നോക്കുക
എന്റെ ലോകത്തെ പ്രണയിക്കാതെ
എന്നെ മാത്രമായി നീ പ്രണയിക്കരുത്.
ഒരു യാത്രാമൊഴി ഓര്‍ത്തുകൊണ്ട് മാത്രം
ഉപാധികളില്ലാത്ത സ്നേഹമൊഴികളുടെ സമൃദ്ധിയിലേക്ക്
നീയെന്നെ കൊണ്ടുപോവുക
No comments:
Post a Comment